Sprawozdanie ze spotkania Rady Programowej
Fundacji Instytut na rzecz Państwa Prawa, które odbyło się
w 8 rocznicę powstania Fundacji
dnia 7 grudnia 2009 r. w siedzibie Sądu Najwyższego [1]
W spotkaniu udział wzięli: Sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku Maria Teresa Romer, Wspólnik Zarządzający Kancelarii White&Case Witold Daniłowicz, Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie Piotr Sendecki, Prezes Zarządu Euronet Robert Kuczyński. W spotkaniu nie mogli uczestniczyć pozostali członkowie Rady Programowej: Sędzia Sądu Najwyższego Katarzyna Gonera oraz Dziekan Wydziału Prawa KUL ks. Prof. Antoni Dębiński oraz Mec. Charles Szymański, którzy usprawiedliwili swoją nieobecność. Ponadto, poza członkami Rady Programowej w spotkaniu udział wzięli: Prof. Delaine Swenson, Marek Siudowski oraz Arkadiusz Siechowicz jako członkowie Rady Fundacji, Dr Tomasz Sieniow (Prezes Zarządu Fundacji), Paweł Wojtasik (Dyrektor Fundacji) oraz Daniel Cetlicer (członek Zarządu Fundacji).
Spotkanie prowadził Tomasz Sieniow, który na początku przywitał przybyłych uczestników. Następnie Delaine Swenson korzystając z prezentacji wizualnej zaprezentował wszystkim obecnym aktualną sytuację w jakiej znajduje się Fundacja przedstawiając m.in. krótką historię, listę zrealizowanych projektów, sytuację finansową i cele jakie stawia sobie Fundacja. Zaprezentowano także projekt graficzny nowej strony www Fundacji, którą uruchomiono w połowie grudnia. Następnie rozpoczęła się dyskusja dotycząca opracowywania krótko i długoterminowej strategii Fundacji.
Jako pierwszy z członków Rady Programowej głos w dyskusji zabrał dziekan Sendecki, który zaproponował możliwość zorganizowania spotkania z młodymi prawnikami, gdzie Fundacja mogła by przedstawić swoje cele i podjąć z niektórymi z nich współpracę, która mogłaby przynieść wymierne korzyści obu stronom (Fundacja zyskałaby profesjonalną pomoc, młodzi prawnicy mogliby nabrać praktycznego doświadczenia w świadczeniu swoich usług pro bono). Ponadto, dziekan Sendecki dysponuje możliwością zaaranżowania spotkania z członkami Komisji Praw Człowieka, co pozwoliłoby Fundacji na nawiązanie kontaktów z osobami mającymi wpływ na kształt prawa w Polsce, szczególnie tych przepisów, które dotyczą beneficjentów Fundacji (osoby ubogie i marginalizowane, uchodźcy).
Następnie głos zabrał mecenas Daniłowicz, który na wstępie podzielił się swoim pozytywnym zaskoczeniem jakie wywarła na nim prezentacja dotycząca Fundacji. Nie był bowiem do tego momentu świadom, że Fundacja zajmuje się tak szerokim spectrum spraw i pomaga we wszystkich swoich projektach tak wielkiej ilości osób potrzebujących. Zwrócił jednak przy tym uwagę, że posiadając tak duży i doświadczony zespół, nie należy zbytnio rozdrabniać się na wiele różnych projektów i działań, ale raczej należałoby się skupić na wyodrębnionej dziedzinie (obszarze), w którym pracownicy Fundacji byliby specjalistami.
Swoje uwagi przedstawił również prezes Kuczyński, który zaoferował jako członek Rady Programowej swoją pomoc i doradztwo w zakresie zarządzania, marketingu i reklamy, w których to obszarach, jak podkreślił ma spore doświadczenie. Zachęca również do postawienia sobie pytania: jaki jest cel Fundacji? Bez odpowiedzi na to pytanie nie da się zbudować wizji strategicznej.
Sędzia Romer zachęcała, aby większy nacisk położyć na kształcenie i szkolenia przeprowadzane wśród młodzieży, a nawet wśród dzieci w szkołach podstawowych. Cały czas bowiem problemem jest bardzo niska świadomość prawna naszego społeczeństwa. Jeśli chcemy budować państwo prawa, należy zacząć to robić od najmłodszych lat, podkreśliła sędzia Romer. Oczywiście należy zadbać o dobrych szkoleniowców oraz o jakość szkoleń. Do wątku tego nawiązał również dziekan Sendecki, który proponuje skupienie się na pozasądowym poradnictwie prawnym, zostawiając dotychczasową działalność Fundacji (bezpośrednie bezpłatne poradnictwo prawne dla osób ubogich) w rękach profesjonalistów, czyli adwokatów i radców prawnych.
Profesor Swenson poruszył także problem regionalizacji dotychczasowej działalności wykonywanej przez Fundację. Zapytał, co należy zrobić, aby Fundacja była również „obecna” w Warszawie. Te kwestię poruszył mecenas Daniłowicz, który powiedział, że dobrym produktem Fundacji jest program szkoleniowo-treningowy i właśnie z nim Fundacja ma szanse zaistnieć na warszawskim rynku. Ponadto, mecenas zachęcił, aby starać się w ministerstwach wpisać na listę podmiotów, do których ministerstwo powinno wysyłać zapytania o opinie ws. nowych projektów ustaw. Dzięki temu Fundacja zyskałaby możliwość pojawienia się w gronie ekspertów, którzy tworzą w Polsce prawo.
Na zakończenie spotkania Tomasz Sieniow podziękował wszystkim za przybycie.
